O Mesolítico
O Mesolítico, sitúase aproximadamente entre o 8000 a.C. e o 5000 a.C. Prodúcense importantes cambios no clima, que se fixo máis cálido e húmido, recúan os glaciais e desaparecen a meirande parte dos animais de caza maior, coma o bisonte. Aparecen bosques, sobe o nivel do mar e mudan flora e fauna.
Como o bisonte era o animal que lles proporcionara maiores usos (para alimento, confeccionar prendas de pel, etc.), tiveron que mudar os seus métodos e perfeccionar a caza, facer máis variada a recolección de froitos e verduras, e incrementar a pesca e o marisqueo. Prodúcense tamén os primeiros ensaios da agricultura e da gandería.
Atopáronse asentamentos adxudicados a esta etapa na zona limítrofe entre as provincias da Coruña e Lugo. No val de Arnela existen lugares que proporcionaron burís, perforadores e raspadoiros. Desta época temos arte moble, probabelmente relacionada coa concepción relixiosa que tiñan os habitantes daquela época da nosa terra.
O Neolítico
Artigo principal: Megalitismo en Galicia.
Desenvólvese entre o 5000 e o 3000 a.C. o período denominado Neolítico, caracterizado principalmente polo nacemento da agricultura e a domesticación de animais, ademais da cerámica. Ao cultivar os alimentos e criar animais, houbo máis posibilidades de se alimentar, co que aumentou a poboación.
O clima fíxose aínda máis cálido e húmido, o que favoreceu o crecemento da vexetación. Os habitantes da Galiza desta época ocuparon zonas altas, por ter unha vexetación menos frondosa, e ser a terra menos dura para traballala. A vexetación predominante estaba composta de carballeiras, sobreiras, ulmos, freixos, abeleiras...
Dolmen de Pedra Cuberta
exemplo de monumento
megalítico, en Vimianzo.
Desta época data o Megalitismo, é dicir, a construción de grandes monumentos de pedra. Estes monumentos atopámolos por toda Galiza, dende a beiramar ata as altas montañas orientais
Estas xentes deberon practicar unha agricultura itinerante de roza. Tamén debía ser importante a gandería, sobre todo de ovellas, cabras e vacas, así como a caza, xa que no interior das antas atopamos puntas de frecha, empregadas especialmente na actividade venatoria. Tamén debeu ser importante para a súa alimentación o marisqueo na beiramar.
Foron uns grandes especialistas no traballo da pedra, empregando granitos ou lousas para edificar, mentres que para os obxectos pulimentados prefiren as rochas metamórficas, e para adornos ou como materiais rituais utilizan acibeches ou blenda.
Os materiais máis abondosos desta época son de pedra, con instrumentos como puntas de frecha, machados, lascas, ciceis, coitelos, aixadas, mazas...
Tamén se puideron atopar contas de colar de cor verde, placas perforadas, prismas de seixo cristalizado e idoliños. Sabemos que facían obxectos cerámicos, que presentaban unha decoración impresa con cunchas de bivalvos. No Dolmen de Dombate ou no de Axeitos atopáronse ídolos ou representacións de antepasados, ou dos vivos que están presentes, sen estar clara aínda a súa función.
Algunhas antas apareceron cos chantos da cámara ou, nalguns casos, do corredor, cunha decoracións gravadas, sendo posíbel que algunhas estivesen pintadas. Os motivos son irregulares ou ondulados, circos concéntricos, idoliformes, cruciformes...
Grecia e Roma
Sábese que en Galiza houbo asentamentos de poboación dende épocas prehistóricas que se remontan 300.000 anos no pasado.
Os gregos coñecían os habitantes deste extremo peninsular co nome de Kallaikoi. Os romanos integraron no seu imperio este territorio serodiamente, xa a finais do século I anE e máis tarde aínda, co emperador Diocleciano, no século III, designouse como provincia romana co nome de Gallaecia, seguindo o topónimo antigo. Non hai que confundir os pobos kallaikoi cos galos da latina Gallia. Son asentamentos completamente distintos.
Os pre-celtas e os celtas da Galiza
|
|
Este artigo ou sección precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros de texto ou outras publicacións especiais. |
UN CAMPAMENTO PREHISTORICO
Os campamentos prehistoricos e seres humans non eran numerosos e vivian en grupos reducidos.A epoca en a que viveron se chamaban prehistoria.
Para a alimentarse ,cazaban,pescaban e recogian as plantas e froitos. Os nomes prehistoricos se instalaban en os lugares resguardados, protexidos
de os animais salvaxes e a menudo cerca de un rio.Vivian cerca de covas o de cavernas, o ben construian tendas con ramas e peles de animais.
A xente non vivia nunca moito tempo en o mismo lugar. Se desprazaban constemente siguendo a caza o para encontrar un lugar mexor en o que vivir.
Os primeiros homes eran nomadas. En os refuxios,sempre se mantenian o fogo encendido.Servia para cociñar,para calentarse,e para ver en a oscuridad e tamben para alexar a os animais salvaxes.
Unha vez que xa viu películas en que os homes que loitan dinosauros aparecen. En realidade iso non podería acontecer , porque os dinosauros desapareceron da face da terra moito antes de existir calquera ser humano. Os seres humanos comezaron a xurdir no inicio dun período coñecido como pre-historia.
QUE É O prehistórico ?
os australopitecos
Australopithecus
Australopithecus pasou moito tempo nas árbores,
que lles proporcionou comida e refuxio de animais perigosos.
O primeiro apareceu preto de 4 millóns de anos.
Non todos eran iguais, así como varias especies distintas.
Eles formaban parte da evolución do home,
pero como podes ver na foto, eles aínda eran moi diferentes de nós.
Prehistoria é un período na historia da humanidade. A primeira e máis longa: desde que comezou o proceso de evolución humana , á cal foron textos escritos. Poderiamos dicir , polo tanto, que un pobo que vive na prehistoria á escrita.
Arqueoloxía é o estudo da prehistoria . Arqueólogos buscar e analizar o material permanece deixar por persoas primitivos. A través de arqueoloxía sabemos algo sobre a vida dos nosos devanceiros : quen eran, onde vivían , cales son os primeiros instrumentos foron fabricados e as súas primeiras obras de arte foron ...
Como era un período moi longo , xeralmente prehistoria dividida en dúas grandes etapas ou idades: idade da pedra e da idade dos metais.
A Idade da Pedra
A idade da pedra se chama así porque naquel tempo remoto antepasados humanos comezaron a facer , sobre todo con pedra , os seus primeiros instrumentos ou ferramentas. Eles utilizan outros materiais, como madeira, e ósos , cornos e tendóns de animais que cazaban.